ŞİZOFRENİ Kızındaki iyileşmeyi anlatan J.F.’nin Hikayesi
Kaynak: GAPS Stories, Medinform Publishing, İngiltere 2012
Yaşanan Psikiyatrik ve Fizyolojik Hastalıklar:Şizofreni, hiperaktivite, yemek seçme, şeker bağımlılığı, uyku problemleri, alerjiler, aşırı antibiyotik kullanımı, baş ağrıları, zayıf bağışıklık sistemi, maya enfeksiyonu, PMS (adet öncesi sendromu).
Kızımın akıl hastalığı iyileşiyor! Bunu haykırarak söylemek istiyorum! Okuyucuların şimdi göreceği gibi, olası bir akıl hastalığından iyileşiyor.
Kızım Alex’in küçük yaşlarında çok az semptomu vardı; özellikle hiperaktivite (mısır şurubunu kestiğinde iyileşme kaydetti) ve kötü beslenme ve uyku alışkanlıkları. İlk okul yıllarında, her fırsatta şekerleme yemek isterdi. Onunla market alışverişi yapmaktan kaçınmayı öğrendim ve şekerleme sadece tatillerle sınırlandırıldı. 10 yaşında et yemeyi bıraktı. 11 yaşında zatürreeye yakalandı. Tedavisi zordu ve bu birçok solunum yolu hastalığını başlattı; bazısı mantıklıydı, bazısının da şimdi, kümes tavuklarına karıştırılmış mısır tozuna olan alerjik reaksiyondan olduğuna inanıyorum. 12 ve 14 yaşları arasında davranış semptomları kontrol dışıydı ve her yıl kötüleşti.
Bir kısır döngünün içindeydik: Sıklıkla alt solunum yolu ile ilgili semptomları olurdu ve hasta hissederdi. Daha iyi olana kadar okula gitmeyi reddederdi, sıklıkla bir haftadan fazla okulu aksatırdı. Devlet okulu yönetimi, beş gün veya daha fazla okula gelmeyen öğrencilerden doktor notu isterdi, bu da her zaman önleyici antibiyotiklerin reçete edilmesiyle sonuçlanırdı. Alex’e antibiyotik verildiği her seferinde çok endişelenirdim ama okula dönmek zorunda kalırdı ve her zaman bronşit veya zatürree geliştirme endişesi vardı.
Bir ekim günü, Halloween’e yakın bir gün bir kriz yaşadık. 14 yaşındaydı ve lisede ilk senesine henüz başlamıştı. Yine başka bir alt solunum ile ilgili bir hastalığı oldu ve antibiyotikle tedavi edildi. Her okul günü aynı başlardı: Güneş ışığı girmesin diye siyah bir battaniye pencelerini kapardı. Onu uyandırmak için odasına sabah 6’da girerdim. Uyuyor numarası yapardı veya kavga eder, bağırır, bana tekme atmayı veya bir şeyler fırlatmayı denerdi. Kardeşleri Halloween şekerlemelerinin kaybolduğundan şikayet ettiler ve ben şekerlemeleri Alex’in dolabına saklanmış buldum. Bir haftalık okulu aksatması iki, üç, sonra altı oldu. Uyanıkken, beni evin etrafında takip eder ve köpek yavrusu veya diğer takıntılarını ona niye izin vermediğim konusunda sürekli üstelerdi. Karşılık davranışı sözel olarak agresifti ve bazen fiziksele dönerdi. Küçük erkek kardeşini ayrı odada tutmak zorunda kalırdık, çünkü ona davranışları hoş görülür gibi değildi.
Okul idaresiyle, yasalara bulaşmadan, kızımı okulda tutmaları konusunda tartıştım. Kızımın mahremiyetini korumak için durumumuzu açıkça söylemedim. Belki de bu yanlış oldu. Alex sabah 3’e kadar uyuyamazdı ve öğleden sonra ortalarına kadar uyanmazdı. Saçı karmaşık ve kirliydi, odası korkunç kokuyordu. Ben eğer evde değilsem, uyanıksa, şeker için deli olmasını tatmin etmek için tatlılar pişirirdi.
O üç yıllık dönem boyunca oluşan semptomları şunlardı:
• Hem fiziksel hem de sözel olarak ve genellikle küçük erkek kardeşine yönelik aşırı öfke, zorbalık ve agresiflik;
• Çok karşılık vericilik ve tartışmacılık;
• Paranoidlik ve başlayan halüsinasyonlar;
• Kafasını bir yana çekme ve duvarda belirli bir noktaya dokunma gibi tekrar eden davranışlar;
• Sıkça tükürme;
• Aşırı adet ağrıları;
• Işığa, gürültüye, kokulara ve ısıya karşı hassasiyet;
• İşbirliği yapmayı, odasından çıkmayı veya okula gitmeyi reddetme;
• Arada sırada görülen açıklanamayan vajinal mantar enfeksiyonları;
• Aşırı yorgunluk ve hiçbir şeye katılmak istememe; • Sıklıkla baş dönmesi şikayetleri, midesinde gaz ağrıları ve kusma;
• Baş ağrısı şikayetleri, acıyan boğaz ve alt solunum yolları semptomları;
• Sıklıkla ağzının etrafında kırmızı bir leke oluşması;
• Uykusuzluk ve bozuk uyku düzeni;
• Sisli zihin, kafa karışıklığı ve odaklanma güçlüğü: özellikle matematik ve dil derslerinin problem olması;
• Bir şeylere takıntı yapmak ve bunun günlerce sürmesi;
• Şeker yedikten sonra kötüleşen semptomlar; bir doz probiyotik veya tamamen sebze içeren bir yemekten sonra düzelme.
Pediatristine semptomlarının tam bir listesini verdim. Ayrıca, yeme düzenine göre Alex’in davranışlarını gösteren iki haftalık bir yeme-mod günlüğünü de yanında ekledim. Doktoru belirli bir düzen görmediğini söyledi. Alex’in yiyecekler için deli olmasından ve sıkça rastlanılan kırmızılıklarından bir alerji olduğunu hissettim. Doktor bana 100 farklı çevresel ve yiyecek alerjeninin bir listesini verdi. İstediğim her bir bireysel testi seçebilecektim. Onlar pahalıydılar. Ne seçeceğimi bilmiyordum ve o sırada sağlık güvencemiz de yoktu. Mikrobiyoloji alanında lisansım olduğundan bahsetmiş miydim? Antibiyotiklerin tekrarlı kullanımının, bağırsaktaki mikrofloranın dengesini bozup Candida oluşturma riskini biliyordum. Bunu Alex’in pediatristine bir olasılık olabileceğini söyledim ancak bu olamayacağından göz ardı edildi; çünkü maya enfeksiyonları sık değildi ve oral pamukçuğu yoktu. Tam bir psikiyatrik değerlendirme önerildi.
O noktada Alex’i bir online liseye transfer ettik ve ben de olağanüstü GAPS Diyetiyle tanıştım. Bu noktada, okuyucuya daha fazla özgeçmiş bilgisi vermek için kendimi durdurmalıyım. Kız kardeşime 20’li yaşlarının başında, Şizofreni affektif bozukluk teşhisi kondu. Onun da sindirim sorunlarıyla birlikte benzer yeme ve davranış bozukluğu vardı. Öfkesi ve agresifliği genellikle bana yönelikti. Akıl hastanelerine girip çıkardı; saatlerce caddelerde yürür ve ağaçlarla konuşurdu. Bazen ilaçlarını almayı keserdi ve intihara eğilimli olurdu. Kızımı o korkunç hayattan alıkoymak için HER ŞEYİ denemeye hazırdım! Bugün kız kardeşime ve annemle babama bakıyorum ve onların krizde bir aile olduğunu ve derhal GAPS Diyetine ihtiyaçları olduğunu görüyorum; ama dinlemiyorlar. Babamın uzun yıllardır mod geçişleri, zayıf odağı, yüksek kan basıncı ve ülseratif koliti var; koliti için de ameliyata ihtiyaç duyuyor olabilir. Annemin multipl sklerozu, az ölçüde kronik maya enfeksiyonları var ve yakın zamanda ona diyabet teşhisi kondu. Kız kardeşimin akıl hastalığı, şu anda aldığı ilaçlarla bir derece kontrol altında. Ama ilaçların talihsiz bir yan etkisi; aşırı kilo alma ve şu anda asit reflüsü ve irritabl bağırsak sendromu var.
Bağırsak disbiyozunun çok kuşaklı bu aile tarihçesinden sonra okuyucu, benim sağlığımın nasıl olduğunu merak edebilir. Bir çocukken, çok sisli bir zihnim vardı ve duygusaldım. Gençlik yıllarımda, minör düzeyde tekrar eden davranışlarım, sıkça da migren şikayetlerim ve karnımda rahatsızlıklarım olurdu. Kızımın genç yaşlardaki hiperaktivitesi ve şeker bağımlılığı, beni beslenmeyi araştırmaya ve çoğunlukla sağlıklı ve organik bir beslenme için çabalamaya sevk etti. Bugün iyi hissediyorum. Hiçbir zaman acı ve tatlı yiyecekleri sevmedim ve vücudum için yanlış olan yiyeceklerden içgüdüsel olarak hep kaçındım.
GAPS kitabını okuduğumda, Alex’in semptomları ve ailemin sağlık tarihçesi kitaba uyuyordu. 14 yaşında bir genci, bu diyeti yapmaya ikna etmek oldukça zordu ama bana kalırsa seçenekli de değildi. Eğer reddederse, onu eve kapatmaya ve GAPS’da izin verilmeyen hiçbir şeyi yedirmemeye kendimi hazırlamıştım. Neyse ki, bir denemeye razı oldu. İki hafta içinde pozitif değişiklikler gördüm. Eğer hile yaparsa; gaz ağrıları, maya enfeksiyonları ve davranış değişiklikleri deneyimliyordu. Bu geri bildirim onu yolda tuttu. GAPS Diyetine bağlılık kolay değildi; ona öncelik verilmeliydi. İlk başlarda Alex’in kronik yorgunluğu vardı ve et yemeyi reddettiğinden sürekli açtı. Günümün çoğunu yemek yaparak, temizlik yaparak ve ona bakarak geçiriyordum. Bal ve meyveyi çok erken tanıttım, bunun karşılığını daha fazla sağlık ve davranış problemleriyle ödedik. Bazen tam anlamıyla tükendiğim zamanlar oluyordu ama şunu itiraf etmeliyim ki, diyeti bırakmak çok çekici geliyordu ama ilaçların cevap olmadığını da biliyordum.
Alex bir senedir GAPS Diyetinde ve tamamen farklı bir çocuk oldu. O mutlu, ilgili ve uzlaşmacı. Ve şunu da söylemeliyim ki, en tatlı anları, onunla erkek kardeşinin gerçek bir iletişim kurdukları ve bir proje üzerinde beraber çalıştıkları zamanlar. Bugün onun tek semptomları; düzensiz uyku düzeni ve küçük bir tekrar eden davranış. Yakın zamanda onun 16. doğum gününü, balla tatlandırılmış ev yapımı dondurmayla kutladık. Çok çalıştı ve ben onunla gurur duyuyorum.
Bir hikaye daha eklememe izin verin. Birkaç gün önce parkta, bir şey üzerinde çalışırken, iki fazla kilolu genç kız yanımızdaki masaya oturdular. Birisi, en favori öğle yemeği olan Doritos ve Sprite’ı yediğini söyledi. Aynı gün akşam evimizde, menüde mercimek çorbası vardı. Kızlarım gönüllü olarak sebzeleri doğruyorlardı, ben ve eşim bulaşıkları yıkıyorduk ve oğlumuz yeni köpek yavrusunu eğlendiriyordu. Ben durup bu harika manzaraya bakakaldım. Bu mükemmel çalışmanızı paylaştığınız için teşekkürler, Dr. Natasha; o kızımızı bize geri verdi!
J.F. New Hampshire, USA
Dr. Natasha Campbell McBride'ın yorumu: “Bu mükemmel hikaye için teşekkürler! Bunu söylemek üzücü ama bu hikaye çok tipik: Modern dünyamızda sayısız sayıda çocuk ve genç, şeker bağımlılığı ve akıl hastalıklarından acı çekmekte. Akıl hastalıkları, en düşüğünden, sisli zihin ve konsantrasyon bozukluğu (ve bu yüzden okulda başarısızlık) olabilir veya mod geçişleri, agresif ve mantıksız hareketler, obsesyonlar, depresyon, psikoz ve intihara kadar gidebilir. J.F. tamamen haklı: İlaç tedavisi cevap değil! Problemin kökteki nedeniyle uğraşmamız lazım: çocuğun bağırsak florası ve beslenme! Eminim artık Alex’in; sağlıklı, normal ve başarılı bir hayat yaşama umudu var!”
