Ben Emre D. 22 yaşında, Makine mühendisliği 3. sınıf öğrencisiyim. (2016) Şimdimezunum ve çalışıyorum. Daha sonra kendi işimi kurma projem var.
Üniversite birinci sınıfı ikinci yarı yılında detaylarını anlatmak istemediğim çok ciddi ve tehlikeli sonuçlar yaratabilecek bir manik atak krizi yaşadım. Ardından kendimi ambulansla gittiğim bir psikiyatri kliniğinde buldum. Bana BipolarAffektif bozukluk ve Psikoz tanısı kondu. Manik atak kriziyle yaşadığım durumlar ve ardından psikiyatri kliniğinde geçirdiğim üç haftadan sonra okuluma tekrar geri dönemedim. Büyük bir utanç içinde ve umutsuzluk içinde ailemin yanına döndüm. Ailemin olaya el koyması, okulumla ve hastaneyle olan yoğun bir trafiğin sonucunda sağlık raporu alıp okulumu dondurdular. Ailem rapor alıp okulumu dondursalar da tekrar okuluma dönebileceğimi ve arkadaşlarımın yüzüne bakabileceğimi hayal bile edemiyordum. Kendimi eve kapadım ve arkadaşlarım dahil hiç kimseyle görüşmüyor ve iletişim kuramıyordum. Bir kaç defa hayatıma son vermek istedim. İlaçlarımın dozu ve çeşitleri daha da arttı. İlaçlar beni uyuttuğu ve uyuşturduğu için bomboşve anlamsız geçen günlerime katlanmamı kolaylaştırıyordu. Ailemin, birkaç yakın akrabamın ve içimi acıtsa da okuldan bir arkadaşımın ilgisi ve sıcaklığı benim umutsuzluğumu, yalnızlığımı gidermenin yanında sadece evde geçen hayatıma anlam katıyordu. İ
nternette hastalığımla ilgili araştırma yapıyor ve ilaçlarımın prospektüslerini okuyordum. Bu hastalığın sebebinin bilinmediği ve ömür boyu süreceği ve ömür boyu ilaç tedavisine mahkum olacağımı öğrenmek, hele ilaç prospektüslerinde yazılan yan etkiler korkunçtu. Bu ilaçları kullandığım sürece karaciğer başta olmak üzere, hiç bir organımın sağlam kalması mümkün değildi. İlaçların prospektüsleri beni hastalığımdan daha fazla korkuttu.
Bir gün halam heyecanla telefon açtı. Hastalığımın sebebinin bağırsaklarımdan kaynaklandığını söyledi ve GAPS Tedavisini den, GAPS kitabından ve bu hastalıktan ömür boyu kurtulabileceğimi söyledi. İnternette GAPS'la ilgili yazılan her şeyi okudum. Çocukluğumda 13 yaşıma kadar aldığım antibiyotik tedavilerinin, hiç geçmeyen bağırsak gazlarım..GAPS'la ilgili yazılanlarla örtüşüyordu. Halamla sürekli telefonda konuşuyorduk ve öğrendiklerini bana anlatıyordu. Daha sonra da halam GAPS Kitabını almış ve bize gönderdi. GAPS kitabını okudukça çocukluğumdaki hiperaktifliğimin de tesadüf olmadığını anladım. Hiperaktif olmamın nedeni hep çok zeki olmama bağlansa da, bu durumun da GAPS'la ilgili olduğunu düşünmeye başladım. Hiperaktifliğim nedeniyle sürekli disiplin suçlarımın olması, üniversiteye hazırlık yıllarında yaşadığım depresyon ve panik atakların GAPS kitabında anlatılan semptomlarla son derece örtüşüyordu. Annem de halam kadar heyecanlıydı ve bir yandan o da GAPS kitabını okuyor, GAPS 'la ilgili soruları için Gonca Zeybek hanımı arıyorlardı. Babam 'bağırsak nerede, beyin nerede ne alakası var' dese de, annem GAPS hazırlıklarına başlamıştı bile.
Haziran ayı olmasına ve sıcaklar başlamasına rağmen 2014 yılında GAPS diyetine başladım. Benimle birlikte annem, babam da başladı sayılır. GAPS'ta izin verilmeyen hiçbir şey eve sokulmuyordu. Babam gündüzleri iş yerinde neler yiyordu bilmiyorum ama, evde olduğu sürece o da bizim gibi besleniyordu. Haziran sonunda dedemlerin yayla evlerine gittik. Yaylada GAPS diyetini yapmak daha rahat olsa da, misafirlerin ve akrabaların olduğu bir ortamda çok zorluklar da yaşadık. Diyete başladıktan 15-20 gün sonra bağırsak gazım tamamen geçti sayılır. Diyete başladıktan iki ay sonra da psikiyatrik ilaçlarımın artık bana dokunduğunu fark etmeye başladım. Psikiyatrist doktoruma GAPS tedavisi uyguladığımı söyleyemedik, kabul etmeyeceğini biliyorduk çünkü. En büyük zorluk buradaydı, ilaçlarla nasıl devam edeceğimi bilmiyordum. GAPS tedavisini bilen ve kabul eden bir psikiyatristbulma şansımız oldu ve Antalya'ya kadar gittik. Yeni doktorum D.Ş. ilaçlarımı ve dozlarını düzenleyerek bana çok yardımcı oldu, bazı testleri yaptırmamı da istedi. GAPS tedavim boyunca da ilaçlarımın dozlarıyla ve test sonuçlarına göre reçete ettiği bazı gıda takviyeleriyle çok daha hızlı sonuçlar aldım.
Yaz sonunda ilaçlarımın bazıları tamamen devreden çıkmış, çok düşük dozda bir tek duygu durumu ilacı kullanma aşamasına gelmiştim.Korkularım, kabuslarım, şüphelerim ortadan kalkmıştı, her şey daha kolay geliyordu, manik ve depresif ataklar yaşamıyordum. Ve hiçbir zaman olmadığı kadar beynim daha netti, sanki beynimi örten bir sis tabakası ortadan kalkmıştı. Yaz tatilimin sonunda farklı bir insandım!. Yayladan dönüp okul zamanı yaklaştıkça, arkadaşlarımın tanık olduğu ve beni utandıran anılarımı düşündükçe okula dönmek zor geliyordu ve bu yüzden okulumu bırakmak istiyordum. İşte bu aşamada, psikolog ve yaşam koçluğu desteği aldım. ve tekrar okuluma döndüm. Babaannem ve ara sıra da annem GAPS yemeklerimi yapmak için benimle yaşamaya başladı. Şu anda 3.sınıf öğrencisiyim, hiç psikiyatrik ilaç kullanmıyorum. Hala Tam GAPS diyetine sadık kalıyorum. Bağırsak testleri yaptırıp, sağlıklı olduğumu kanıtlayan sonuçları kağıt üzerinde görmeden tam diyetten çıkmayı düşünmüyorum. Hayatımın bıçak sırtında olduğu ve gelecekle ilgili hiçbir umudumun kalmadığı bir noktada; bana akıl sağlığımı, okul başarımı, hayat başarımı kazandıran GAPS Tedavisinin yaratıcısı Dr.NatashaCampbellMcBrid'a çok teşekkür ediyorum. GAPS Kitabını Türkiye'ye kazandıran ve hiç bıkmadan bütün sorularımızı cevaplandıran, hiç karşılıksız bize yardımcı olan Gonca Zeybek Hanıma çok teşekkür ederim.
NOT:Bu hikaye 2 yıl önce yazılmıştı. Emre şimdi mezun oldu ve çalışmaya başladı. Son derece sağlıklı. Hala yasaklı gıdaları yemekten korkuyor. Sadece ekmeği diyetine ekledi. O da sabah kahvaltısında ve ekşi maya ve siyez unundan yapılmış olan ekmeği. Eylül 2019
